Was ruunet ùnd lìschplet s Bȁchli ìm Grùnd,
wȁnn liisli der Oobig s Taal ii chùnnt?
Es tüecht mi so ȁige, so sȁlte fiin,
chùnnt ȕber s Hëërz ùnd ȕber de Sìnn.
Es chlopfet der hofeli s Hëërz ì de Brùscht.
Du schtuunesch – s ȕberchùnnt di e sȁltni Lùscht.
Losescht es Wiili – we’s ruuschet ùnd sȁit:
«Heb si gëërn, diini Hȁimet, ìd Eebikȁit!»
[ 6 ]