Bìs an Zwȁite Wȁltchrieg ane hȁt d Famìlie Steuble, wo vo Ìnnerroode choo ìscht, jedes Joor ùm de Jakobisùndig ùme, e Sȁnechìlbi veraaschtaltet. Mit Schtriichmusig ùnd ere Tanzbüüne verùsse hȁt dë Aaloss ìmmer en Huuffe Lüüt ùs de nȍȍcheren ùnd wiiteren Ùmgȁbig aazoge. Scho mìt em Bou vo de nöie Wììrtschaft, nach em Brand ìm Föifezwȁnzgi, won s Bëërgwììrtshuus ìm Vergliich zù früener vìll chliiner woorden ìscht, sìnd ìm Freie Tìsch ùnd Bȁnk uufgschtellt woorde, won an schööne Sùmmersùndigen ìmmer reeg bìnȕtzt woorde sìnd. Wo s Mariili Fuschter doben uufgwartet hȁt, sìnd au ìmmer en Huuffe jùng Pùùrschte do ufe choo. Di frööli Ìnnerrooderi hȁt ene’s ȁifach chöne! I han als Bueb e paar eso Bëërgchìlbenen erlȁbt. Ȁimool wȁissi, ìsch s Edelwiiss Troge dioben am Uufmache gsii. Zwee Giiger, es Cello ùnd e Bassgiige, zȁme notüürli mìt em Hackbrȁtt ùf der ùmgcheerte Gȕlebȁnen obe, hȁnd wacker Schtìmmig gmacht. Em Nomittag ùm di Drüü ùme hȁt dȁnn d Musig ìri Ìnschtrùmȁnt ùf d Siite glȁit ùnd ìscht ì di ùnder Schȁidegg abe ggange, zùm en rìchtigen Appezȁller Alpuufzùùg mache. De Vatter Steuble ìscht mìt em ›Lediwaage‹ gfaare, mìt em Chääschessi ùnd was es sùscht no alls zùneren Alpuusrȕschtig bruucht drùfobe. D Mane vo de Musig sìnd ì de gȁȁle Tracht, als Sȁne mìt de groosse Schȁle, hìnder em Vee noowe gloffe. Derbii hȁnds zaueret ùnd gjuuchzet, wie daa zùnere rȁchten Alpuuffaart ghöört. Em Vee voraa ìscht s Steubles Chnȁcht, de Franz ìm bruune Sȁneggrùscht, de gschnìtzt Mȁlchchȕbel mìt em gmoolete Bödeli ùf der Achsle, als Sȁnn gloffe. S ganzi Drùmm ùnd Draa hȁt em Volch guet gfale, ùnd vìll Lüüt sìnd dëren Alpuuffaart gfolget oder ȁ nù es Schtùck wiit gȁgem Schääf abe etgȁge choo. Dobe sìnd dȁnn Ross ùnd Vee ìm Schtall versoorget woorde, ùnd d Musig hȁt d Lüüt mìt ›Schëleschȍtte‹, ›Taalerschwìngen‹ ùnd ›Zaueren‹ erfreut. Es hȁt mer amel lȁid too, no em Vȁschper scho wìder hȁi z goo, aber doo hȁts halt bì öis ekȁn Pardon ggëë. Esoo ìsch mer dȁnn halt wȁidli gȁg der ùndere Schȁidegg ȕber d Wolfsgrueb ùnd deet s Felixe Holz aab, bì s Schaagge verbii hȁizue traabet. Demìt ìscht ȁine von Hööiphȕnkt vom Jooreslauf verbii gsii. Aber Musig ùnd Gsang ìscht no lang nochanen ìn Oore mìt mer ggange.
[ 20 ]