Won ich ìm 1948i z Andermatt obe di zwȁit Helfti vom Korporaal abverdienet hȁn, hȁmmer di ganzen acht Wùchen ame Wëërchtig mee oder weniger schlȁcht Wȁtter ghaa. Ase hȁts bìs ìs Doorf abe jedi Wùchen ȁimool gschneit. Ìm Gȁgesatz zùm Auguscht, Septȁmber vom Voorjoor ì de Regrutteschuel, wo’s wùchenii wùchenuus ìmmer schöön ùnd troche gsii ìscht, hȁmmer doo schtȁndig öiseri Zȁltplache müese mìtschlȁiken ùnd jewiilen ȕber Nacht probiere z trȍchne. De Sùndig aber ìscht mìt ȁineren Uusnaam mee oder mìnder guet Wȁtter gsii. Es hȁt’s aber prȁicht, das ich preziis am Rȁgesùndig ìn Uurlaub gfaare bin.
Wie scho ì de Regrutteschuel, wo mer 12 Wùche do obe gsii sìnd, bìn ich mȁischtens am Sùndig go e groossi Wanderig ì de Bëërge mache. Mìr hȁnd ȁifach nȕd tȍȍrffen ìn Felsen ufe go chlȁdere, ales ander ìscht ërlaubt gsii. Vom Samschtigmìttag bìs am Moorge nach em d Ross Trȁnke, ùnd dȁnn wìder em Oobig bìs am zwölfi, wȁnn d Uurlauber retuur choo sìnd, bìn ich mìt vìlìcht ȁi bìs zwoo Uusnaame fȕr en andere Korpis Schtallwachscheff gsii. Ase hȁn ich’s gar nȕd oogern gsee wȁnn ȁine Hȁiwee ghaa hȁt ùnd derfȕȕr zwee Föifliiber hȁt lo schprìnge. Esoo hȁni dȁnn ùf em Retuurwȁȁg vermöge mìt de Furka-Oberalpbaan de letscht Rȁschte vom Wȁȁg z mache. Vor em Abtrȁtte vo den Uurlauber am Samschtig z Mìttag hȁni jewiile bìm Chùchischeff d Verpflȁgig fȕr de näächschti Taag abgholt: Broot, Chääs, ùnd öppen en Landjeger oder es Bȕchsli Flȁischchääs ìscht ìn Brootsack verschtaut ùnd mìt ìs Schtallwachlokal gnoo woorde. Em Sùndigmoorge hȁni mi dȁnn no em Zmoorgen ì der alte Kasërnen ùf ììrged e Siite gȁgen ȁine vo de Pȁss zue ùf de Wȁȁg gmacht. Das hȁt bì de Kolleegen öppe zùm Lachen Aalass ggëë, wȁnn i grad ì de freie Ziit de lengschti Marsch vo de ganze Wùche gmacht hȁn. Piz Calmot mìt siinere hërrliche Rùndsìcht, oder d Rossmettlen ùf der andere Siite sìnd no ganz chùùrzi Uusflȕȕg gsii (4–5 Schtùnd).
Jetzt hȁni’s aber emool welle wȕssen ùnd ùf de lìngge Siite vom Rhii s Tavetsch ab wandere. Chùùrz vor em See ìm Oberalppass ìsch mer en Jeep mìt zwee Offiziere noowechoo. En Trängoberlȕfzger mìt sim Veterinäärlȕfzger von ere WK Ȁinhȁit hȁnd mich gfrööget, wohii das i ùnderwȁgs seig. Ich hȁn dȁnn ȁigetli nù eso nȁbetbii gsȁit, es Schtùck wiit s Tavetsch deruus. Do hȁts ghȁissen »iischtiige!«, sii seiged ùf Somfix usen ùnderwȁgs ùnd müesed deert zùme chranke Ross. Ase bìni vìll wiiters choo as i ȁigetli ìm Sìnn ghaa hȁn. Ìm Schtillen aber hȁni uusggrȁchnet, das i dȁnn halt vìlìcht ab Tschamut ìm Hȁiwȁȁg d Paan mües nëë. Ìm Gschprȍȍch hȁni vernoo, das beed ùs em Zȕri Ùnderland gschtamet hȁnd ùnd bìnere Trängkolone Dienscht mached. Dëëwȁȁg bìni dȁnn dùr di mȁischte Döörfer ìm Tavetsch dùre choo, ùnd hȁ vom offne Jeep uus chöne di hërrli Bëërglandschaft bìwùndere.