Hȕt bìn i wìder emool fascht rùnd ùm de hìnder Tȁil vo öisere Gmȁind gfaare. Doo derbii ìscht mer uufgfale, was sich sìd es paar Joore scho aatüütet ghaa hȁt: D Pöörter a de Schtrooss noowe wëërded, wie’s früener gsii ìscht, wìder vole Blueme.
Bsùnderbaar sìnd das jetzt no Guggublueme, aber au d Hȁntscheli hȁnd sich wìder wacker vermeert, ùnd ich hȁn au scho wìder verȁinzlet es Eerezȁieli gsee blüe. Das hȁt mer bsùnderbaar Freud gmacht, ùnd ich bìobachte sìd mȁngem Joor, wie a verschìdene Pöörter nȕme gaar ase früe scho gmääjet wììrt, aber au, das a mȁngem Ort nȕme bìs ad Schtrooss ane ggȕlet ùnd ganz sìcher au weniger ddȕngeret wììrt. Vìli Puure hȁnd au nȕme derziit, di gääche Pöörter no regelmäässig z määje. Ase mönd en Huufe Blueme wìder Soome riiffen ùnd sich asen au wìder s ȁint oder ander Wìseschtùck zrùggerobere. Esoo gìts au wìder a verschìdne Rȁi Habermorchen ùnd wìldi Müüsli. Aber au Schlotterhose, Guggunȁgeli, Margritten ùnd Pippau hȁnd wìder chönen ìres Plȁtzli ì mȁngere Wìse zrùgghole.
Sërewȁȁg mached mìr wìder vìli Wìsen ì der Gmȁind rìchtig Freud, ùnd ich gnüüsse’s jedes Joor no nöiji Blueme a Rȁi ùnd Schtroossepoort chöne z gsee ùnd a vergangeni Ziit zrùgg z sìne, wo schier gaar allnen Orten en Huuffe Blueme gwachse sìnd. Nù hȁts scho ìmmer Lüüt ggëë won das nȕd gmërkt oder vìlìcht au gar nȕd mìt den Auge woorgnoo hȁnd.