Ìn Driissgerjoor, won ich öppen ì di zwȁit Klass ggange bìn, ìsch bì s Leerer Bȕttners ìm Hüebli es Mȁitli vo Zȕri lengeri Zit a de Choscht gsii ùnd au doo ìd Schuel ggange. I ha schpȍȍter dȁnn ghöört, das ìren Vatter gschtoorben ìscht ùnd d Mueter dem si Aarbet hȁt müese wiitersfüere. Esoo ìscht die Gisela ìs Hüebli choo; es hȕbsches, schlanks Mȁitli mìt lange bruune Hoor. Jetz hȁt d Frau Bȕttner emool d Gisela ìs Fȁlmis hìndere gschìckt öppis go hole. Wìll grad au d Schuel uus gsii ìscht fȕr d Zwȁit- ùnd Drìttklȁssler, sìmmer grad zȁme derhìndere gloffe. Bìm Rìchtschtȁi hìne hȁmmer gfùnde, bì dem hȁisse Wȁtter wäärs chüeler ȕber d Tüüfi ùnd dȁnn de Bach hìndere z lauffe. Do hȁts aber ùnder de Sandgrueb hìnen en groosse Gùmpe ghaa ìm Schmìttebach, ùnd d Gisela hȁt gmȁint, es wäär sìcher waarm gnueg zùm es Baad nëë. Ìri Chlȁider hȁt si ad Schtuuden aneghȁnkt ùnd ìscht ase plutt ìs chloori Wasser inegschtìge. Mìr Ùnderschtüüffeler hȁnd rȁcht Bollauge gmacht, hȁt mer doch di sȁb Ziit no d Buebe zùr Schtùben uus gjagt, wȁmmer e Schwöschter hȁt müesen anderscht aalegge. Jo nu! – Daas hȁt aber d Gisela gaar nȕd gschtöört, ùnd bald hȁt si öis eso wiit ghaa, das mer Hosen ùnd Liibli ad Schtuude ghȁnkt ùnd mìt luutem ›Halloo‹ au ìs chüel Nass inegschtìge sìnd. S ischt ȁifach hërrli gsii, nù lȁider nȕd lang ggange! Öisere Lärme hat bì der Frau Hess de Gwùnder gweckt, was ȁcht au do ùne Chȁibs loos seig? «Ììr choge Söi, mached das er hȁi chönd, daas sȁȁgi scho em Leerer!» Esoo hȁts obenabe töönt, ùnd eso rasch wie öiseri Freud am Bade, sìnd au mììr hȁizue verschtobe. Es wäär doch eso hërrli gsii, nochli mìt de Gisela ìm Wasser ùmezruechen ùnd au emool en Mȁitlibuusen ì Natura z gsee. Koomischerwiis hȁt di ganz Sach ì der Schuel ekȁi Affääre ggëë. Aber! So lang si ìm Hüebli gwont hȁt, ìscht die Sekschüeleri von Buebe bìwùnderet woorde.
[ 37 ]