Es liit en Schtȁi ùf de Schtrooss zmìtzt ùf mim Wȁȁg. Gaar nȕd so grooss, magscht drȕber ewȁȁg. Gseescht en vo wiit hëër ùnd tȁnkscht, doo magscht liecht verbii ùnd wȁnn’t rìchtig lȁnkscht, chas gfȍȍrli nȕd sii. Aber mȁngisch luegscht schtuur ùnd wottscht draa verbii ùnd lȁnkscht dini Schpuur zmìtzt drȕberii.