D Ziit wo vergange,si ìscht verbii!Öppis bloos aagfangehȁt kȁi Sìì! Es hȁt mȁngs Seenescho mis Hëërz bìwegtùnd mȁngi Träänehȁt mer d Auge gnetzt. E Weemuet bliibt der ìmmer,wȁnn öppis ìsch verbii,as wien en goldne Schìmmer –das mues das ›Amigs‹ sii! [ 5 ]