I wȁiss nȕd was es ìscht, das mìr es Lied ùs alter Ziit all Nacht wȁnn’s feischter ìscht lang ì de Sìne bliibt? Es hȁt mer gsȁit vom glȕckli Sii ùnd das mi Gott bìhüete sell. Gsùnge hȁt mer’s s Müeterli, ìm Schtȕbli ùf der Ofesell. S ìsch ase lang ùnd ach so wiit ùnd tùnkt mi...