Wȁnn’s nȕd wott schlooffen ì de Nacht, Gìdanke trȕled ì mim Chopf, nȕtzts nüüt sich z trëëje forsch ùnd sacht. Besser packsch die Sach am Schopf, schriibsch uuf was di bewegt. So hȁni mȁngi gueti Sach, bìs zùm näächschte Morge verwooret ùnd abrüeffbaar gmacht, Ùf em Papiir versoorget, wo’s bliibt fȕr langi Ziit. Soo ìscht mȁngs...