Nȁbet em Oberhölzler Pfarrhüüsli ìscht ìmen alte Flaarzhuus öisere Schuemacher dihȁime gsii. I bsìnn mi no hȕt a di sȁbe Zite zrùgg, wo mer ame nöie Paar Schue zeerscht emol hȁt lo Soleschȕtzer druufmache, seb mer’s s eerscht Mool hȁt tȍȍrffen aaleggen ìd Sùndigschuel.
Mer ìscht ìmmer gëërn ìs Oberholz zùm Schueni. Scho wȁgem ȁigne Gschmack vo Lȁȁder ùnd Pȁch, won ase ghȁimnisvoll s ganz Huus uusgfȕllt hȁt. Ìme Holzgeltli ìne sìnd ìmmer voorbìrȁiteti Sole zùm Iiwȁiche glȁge. Vor mer’s ùf es Paar Schue gnaaglet hȁt, sìnds dȁnn ùf em Bschlaagschtock grȕndli gchlopfet woorde, esoo hȁnds eerscht di rìchtigi Form ȕberchoo zùm ȁbe rȁchti Schuesole wëërden ùnd es Paar elter Schueh no langesziit trȁȁgbar mache.
Vo Gùmisole hȁt mer ì de sȁbe Ziite no nüüt gwȕsst, aber ùf d Absȁtz hȁt der Oberholzer Chrìschtian, wȁnn’s gwöischt woorden ìscht, «Continȁntalgùmi-Absȁtz» uufgsetzt. Allermȁischtens zwoor nù ùf Sùndigschue ùnd Botiine. D Iirìchtig ì de Schtùbe, won au as Budik ddienet hȁt, ìsch ȁifach gsii. Es Gschtell fȕr d Schue, en Tìsch, a de Wand e Sackuhr mìt Chetti, won ìmmer di gnau Oortsziit aaggëë hȁt. Öisen Schueni ìsch au fȕrs Lüüten ì der Kapȁll ȁne verantwortli gsii. Ìscht mer zuefelig am elfi ìs Oberholz choo, dȁnn hȁt mer ìnn mȁischtens ì de Kapȁll bìm Zie vo de Gloggerieme gfùnde, ooni es seig es oograds Mool ȁini von Tȍchtere go lüüte.
Dȁnn ìscht i dëre Schuenibudik en zȕmpftige Bschlaagschtock mìt ere massiive Bodeplatte nȁbet ere wäärschafte Näämaschine mìt eme Handredli as Aatrììb gschtande. En alti Komoode mìt alte Fotenen ùnd verschìdenem Aadȁnkelizüüg hȁt notüürli au ìmmer s Intrȁsse vo öis Chìnd gweckt, bsùnderbar dȁnn, wȁmmer no hȁt müesen ùf de letschti Schlìff vo some Paar Schue waarte. A de Wand sìnd zwȁi ghȁimnisvolli Diploom ghanget, ȁis vo de Kapȁlegmȁind, s ander vo der Waldkorperazioon – beedi fȕr lang-langjȍȍrigi Dienscht a de Gmȁinschaften ìm Oberholz.
Ìsch es dȁnn as Zaale ggange, hȁt de Schuemacher öppe vomen alte Volksblatt de Rand abgrìssen ùnd det drùff fȕr dihȁimen e chliises Rȁchnigli gschrìbe, nie z vergliiche mìt der hȕtige Ziit.
Ja, vìli Joor, will sȁȁgen es halbs Joorhùndert ìsch ìs Land ggange. Vìles hȁt si gȁnderet, was bliibt, ìsch d Erìnnerig ane vìlìcht hȁileri Wȁlt. Sìcher ìscht ȁis – vo Schtress ùnd Ùmwȁltverschmùtzig ìscht mer ì sȁbne Joore verschoont gsii, wȁnn au d Wȁltwììrtschafskriise bìs ìs letschti Puuredorf ìren Schatte gworffe hȁt.
[ 23 ]