Min Grosvatter, der Albert Schufelberger ìm Ghȁischt, hȁt drei Brüederen ùnd zwoo Schwöschtere ghaa. Der eltischt, de Gottfrììd, ìsch zwoor en Soon vo der eerschte Frau vom Uurgrosvatter, em ›Chneller Jöggeli‹, gsii. Ìm 1851i gìboore, hȁt er no de Hüeblischuel d Sekundaarschuel z Wald ùne tȍȍrffe bsuechen ùnd ìscht dȁnn aaschlüüssed ìs Seminaar ùf Chȕsnacht abe go Leerer schtudiere. De Rȁissack, won ër amigs drìn vo der Uurgrosmueter Karoline tȕȕri Öpfel ùnd Bìreschtȕckli zȁme mìt siim Schuelzüüg mìtgnoo hȁt, ìscht ìm Ghȁischt dùr alli Joor dùren ìn Eere ghaa woorde. En Huuffe chönnt dë riischtig Sack verzele!
Nüüt ìsch es doozmool mìt Paanfaare gsii. De Gottfrììd hȁt ȁifach dë Wȁȁg müesen ùnder d Füess nëë. De Grosvatter hȁt amigs verzelt, öppen a di föif Schtùnd seigs dȁnn scho z lauffe gsii. Ìm Sùmmer sȁlbverschtȁntli baarfiss ùnd no möglischt quëërfȁldii de Nȍȍchi noo.
De Gottfrììd seig aber au ìmmer guet z Fuess gsii, ìn schpȍȍtere Joore wie siin Vetter Hans – Schuemacher im Hüebli – en fliissige Bëërggȁnger. Als Laupner Leerer hȁt de Gottfrììd Schufelberger dȁnn glii emool wie siin Vatter ìm Ghȁischt aafää ìmkere. Will’s di sȁb Ziit no kȁn Verȁin ggëë hȁt, ìscht er ȁine von Grȕndere vom ›Biilizȕchterverȁin am Bachtel‹ woorde, ùnd au langjäärige Presidȁnt.
Min Grosvatter hȁt ùs em Noochlass vo sim Brüeder e paar alti Büecher ȕber Tëchnik ùnd elȁktrìschi Apperȁȁt ùnd Maschinen ȕberchoo. Em Verzele noowe mues de Gottfrììd Schufelberger en iifrige Tȕftler ì de doozmool ganz nöien Aawȁndig vom Elȁktrìsche gsii sii. Di eerschten elȁktrische Lüütene heb ër iigrìchtet – mȁischtens ì de Walder Hërrehüüser. Au bì siine Biili z Oberlaupe heigs scho früe en Alaarmaalaag ghaa – alles mìt ere Lȁidener Flȁschen als Schtroomerzüüger.
De Laupner Schuelmȁischter als Bëërgschtiiger mues vìli Joor lang Sùmmertuurewùche vom Schwiizerischen Alpeklùp glȁitet haa. En Verwandte vo öis hȁt emool usegfùnde, das es ìm Tödigìbiet es ›Couloir‹ gìt – en Uufschtiigsmöglichkȁit, wo no ìmm bìnȁnnt ìscht.
D Frau vom Gottfrììd ìscht e gìboorni Brùnner vo Laupe gsii, e Tante vom Leerer ùnd Schrìftschteller Frìtz Brùnner ùs em ›Kafi Bachtel‹ a de Walder Paanhoofschtrooss. Sii mues e ganz tȕchtigi Schniideri gsii sii. Lȁider hȁnds ìri Chìnd gsùndhȁitli nȕd zùm Beschte ghaa. D Tochter ìscht fascht mìt den Eltere früe a Tuberkuloose gschtoorbe. De Soon, de Walter, hȁt scho im eerschte Lȁȁbesjoor di ȁnglisch Chranket ghaa ùnd ìscht siiner Lȁbtig schwächli bblìbe. Zwoor hȁt er sich ìmmer sȁlber chöne dùrebrìnge, ìscht aber Joor ùnd Tag vo ìrgend öpperem uusgnùtzt woorde. [ 10 ] I mag mi erìnneren ad Ziit, won er no jedes Joor mìndeschtens ȁimool ìs Ghȁischt choo ìscht – en frìdlige Bȕȕrger – ȁigetli gschtudierte Leerer, aber wȁg siiner körperliche Schwechi z Rüti ùnen as Hìlfsaarbȁiter ì de Jowȁid täätig. Schaad – wett sȁȁgen eebigsschaad – ìsch es ùm siis Musigtalȁnt gsii. De Walter Schufelberger hȁt guet Klavier gschpìlt – aber ì de Kriiseziit, zwȕschet de beede Wȁltchrieg, ȁifach kȁ Brot ghaa demìt.
[ 11 ]