Wohëër das ich chùmm?
So hȁni vìll gsùne,
ob graad oder chrùmm,
so hȁts mer gschùne,
ȁifach ȁine vom Oberland.
Drùm tue mi bìfliise
mìt Schprooch ùnd Tue,
mir sȁlber bìwiise
au no derzue,
das i’s wȕrkli au bìn.
Es chrȁised d Gìdanke
um Schȁidegg ùnd Taal,
ùnd Wörter ranked
fascht ooni Zaal
ùnd riimed sich öppe zȁme.
Ùnd tüüf ùs de Sìne
chömed Gschìchte,
lìgged ìn Ooren ìnne,
au andere z prìchte,
was früender ìscht gschee.
Ich mues ìmmer lose,
was d Lüüt öppe prìchted
vom Chliinen ùnd Groosse,
dȁnn zȁmerìchte,
das druus öppis Rȁchts etschtoot.