Ìm hìnderschte Huus ìm Fȁlmis ìscht ìm Joor 1900 de Jakob Peter gìboore woorde. Mer hȁt amigs verzelt, ëër seig en schwächliche Bueb gsii ùnd heb ìn Chìndejoore di Ȁnglisch Chranket ghaa. Zȁme mìt de Schwöschtere Bërti ùnd Ida ìsch er uufgwachsen ùnd ìm Hüebli ìd Schuel ggange. Die drüü hȁnd dȁnn ìm Sȁchzȁȁni no e Schwöschter ȕbercho, die ìscht aber fascht als Ȁinzelchìnd grooss woorde. Ìm gliichen Alter wie s Anni ìscht nù no de Hȁiri Bopmer ìm ùnderschte Fȁlmishuus gsii. De Köbi hȁt dȁnn no der Schuelzit em Vatter Schaagg dehȁime ghùlffe puure. Ëër ìscht aber zùm Heuen au ìmmer öppen ì der Pooalp hìne gsii, deet hȁt er dȁnn glaubi au sini Frau, d Mari Illi ùs em Ùnderland ufe, kȁnegleert. Die Zwȁi hȁnd dȁnn ìm Driissgi ghüroote, ùnd i bsìnn mi, wien i als chliine Bueb mìt de Mueter han tȍȍrffe s Hoochsiggschȁnk brìnge. Ì dëre Ziit ìscht au em Köbi si Mueter, d Schaagge Bërta gschtoorbe, wo mìr ìn Sìne bblìbe ìscht, wìll si fascht all Sùndig, wȁnn’s troche Wȁtter gsii ìscht, ȕbers Ghȁischt ìn Hìndergaden ùnd hìnenùmen ȕbers Geer wìder hȁi gschpaziert ìscht. Mit ìrne bööse Bȁi hȁt si ùnderzwȕschet allpott en Halt müese mache zùm Uusruebe, esoo hȁt si dȁnn au no gëërn öppen en Schwȁtz mìt miner Mueter, oder wër dȁnn sùscht ùme gsii ìscht, gmacht. De Köbi Peter, oder ȁbe ›Schaagge Köbi‹ ìsch ì miren Erìnnerig ìmmer en guetmüetige Bȕȕrger gsii. Au wȁnn ëër emool ab Öppisem wüetig woorden ìscht, doodertwȁge hȁt er niemertem ùf d Duur chöne böös sii. I wett sȁȁge: ëër ìscht no eso rȁcht es Originaal vo siiner Zit gsii, ùnd won er ìm Fȁlmis nȕmen ùme gsii ìscht, hȁnd mi vìll Lüüt, au ganz vìli, won en nȕd persööndli kȁnnt hȁnd, noch ìmm gfrooget, wìll ëër scho ìmmer vo Wiitem ggrüesst hȁt ùnd mìt allne Lüüt öppen en chùùrze ›Schwȁtz‹ gsuecht hȁt. Öisere Köbi ìsch no rìchtig ȁine vo der alte Wäärig gsii. Esoo hȁnd mìr Fȁlmisserchìnd ìmmer de Plausch ghaa, wȁmmer ìnn gsee hȁnd Welo faare. Vìll hȁmmer amel glachet, wien ëër no, nach alter Aart, ùf sis Schwalberaad uufgschtìgen ìscht. Vo hìne hëër, zeerscht mìt em lìngge Fuess ùf die ȁxtra fȕr dë Zwȁck verlengereti Hìnderachs, ùnd dȁnn vo hìnen ùf de Sattel ue. I mag mi au no an e paar elteri Manen erìnnere, won au e dërewȁg ìren Trootesel bìschtìge hȁnd! Scho ìn Fȕfzgen ìsch de Schaaggeköbi gsii, won er au no gleert hȁt Töffli faare, zeerscht mìt emen alte Viertakter, schpȍȍter dȁnn mìt eme schööne blaue DKW. Esoo ìscht ëër, bìs fascht zùm achzgeschte Gìbùùrtstaag, mobiil bblìbe. Zwoor hȁt er dȁnn ìm Zìpfel ùne, won er s Töffli abgschtellt hȁt, das er nȕd hat müesen ìs Doorf ie faare, ìmmer öpper müese haa zùm Aaloo. Wȁnn’s aber emol gloffe ìscht, dȁnn ìsches no rȁcht tìfig de Saagerȁi uuf ggange.
[ 27 ]
Mee Müe hȁt em Köbi sini Ȁcherli-Määmaschine gmacht, mìt dëre z määje hȁt ëër ȁifach nȕd fërtigbbroocht ùnd ìscht esoo ìmmer ùf en Noochber aagwìse gsii, wȁnn’s as Heue oder Ëëmde ggange ìscht. Mìt vieresȁchzg Joore hȁt de Schaaggeköbi dȁnn sin Puuregwërb verchauft ùnd ìsch ì s Schuemachers, ìs Fȁlmis fȕre z wone choo. Do ìsches notüürli scho chùùrzwiiliger gsii als ìm hìndere Huus, wo s ganz Joor niemert verbiichoo ìscht. Jetz hȁt ëër eso rȁcht de Ziit ghaa zùm mìt de Lüüt wo verbiichoo sìnd sich z ùnderhalte, ùnd wȁmmer di nöischte Noochrìchte hȁt wele ghööre, hȁt mer nù müesen ìd Pachtschüür dùre go fuetere. Ìmmer hȁt ëër öppis z prìchte ghaa, s ìscht em aber au nȕd mȁnge Wanderer etgange, won er nȕd gwȕsst hȁt, wohëër ùnd wohii. Scho wìder vierzȁ Joor sìnd verbii ggange, das de Köbi amen Oobig, won i chùùrz vorhër no biinem gsii bi, vome Schlaag troffe, gschtoorbe ìscht. Doch no hȕt tȁnki no mȁngs Mool an en, wȁnn i a s Schuemachers verbii ìs Ghȁischt goone. Ì der Erìnnerig lȁbt jo no mȁngs wiiters, wo no es Schtùck vo de ›gueten alte Ziite‹ gsii ìscht.
[ 28 ]