Minere Grosmueter seelig di elter Schwöschter, s Schmìtts Berta us der Hueb, ìscht sìd Aafangs 90er Joor mìt em Albert Chuenz, Schtaatsföörschter vom obere Töössgìbiet, ìm Fȁlmis ghüroote gsii. Wìll de Chuenze Schaagg, ìren Schwìgervatter, no sȁlber puuret hȁt, ìscht di jùng Famìlien ìm Schȁnkel dihȁime gsii. Das Huus, mìt zwoo Wonige, ere Schüür ùnd de Fȁlmisserchääsi, won bìs ìm 94i min Grosvatter d Mìlch vo der Ùmgȁbig verchääset hȁt, ìscht wisewii vo s Schuemacher Peters gschtande. Ùm der Erscht Wȁltchrieg ùme, nodemm au de «Wisi Köbel», de Noofolger vom Grosvatter, d Chääserei, will ùnrȁntabel woorde, uufggëë hȁt, ìscht das Gìbäu abbroche woorde. Au der aabbout Schtall ìscht no em Neubou vo s Chuenze Schüür dùnen a der Schtrooss nȕme bbruucht woorde.
De Förschter hȁt dȁnn vo sim voorgsetzte Forschtmȁischter vernoo, das ìm mìttlere Töösstaal, a de Schtadtgrȁnze vo Winterthur, es groosses Hȁime mìt eme no gröössere Wald z verchauffe seig. Wìll ër vier schtramm Bueben ùnd drei Tȍchtere ghaa hȁt, ìscht nȕd lang bsùne woorde, dë Gweerb emool go gschaue. Notüürli hȁt au d Tante Bërta müese mìt, wìll vier Auge mee gseend as zwȁi. Woorli en schtattlige Hoof ìscht s Hȁitertaal gsii. Nȕd nu en Huuffe Holz – nȁi au e Mȕli mìt Wejer ùnd Wasserraad hȁt derzue ghöört. Es Wonhuus mìt ere ganze Zilete Schtùben ùnd Chammere, ùnd e wäärschafti Schüür hȁnd s ganzi Bsìtztùm abgrùndet. Nodem au de Wald gschauet gsii ìscht, hȁt mer dȁnn vor em groosse Brùnen ùne di wìchtigscht Froog, de Priis won das alles setti choschte, aafange tischgeriere. Won d Tante Berta dë – fȕr sii – hööchi Priis ghöört hȁt, ìsch ere ganz kùùrli z Muet woorde, si hȁt nȕd andersch chönen as brüele. De Verchäuffer, ùs Angscht, de Chuez chönnti wȁg dene Trääne hìnderschi druus, hȁt dȁnn rasch no e paar Tuusiger abgloo. Esoo ìsch dȁnn dë Chauff z Schtand choo, ùnd mer hȁt en mìt Handschlaag abgmacht, au das mer bì nȍchschter Glȁȁgehȁit ùf em Notariaat well bìsigle.
Ùf em Hȁiwȁȁg sell dȁnn de Förschter siiner Frau gsȁit haa: «Berta, eso goldigi Trääne hȁsch no nie bbrüelet wie hȕt!» Scho ìm näächschte Früelig ìscht d Famìlie Chuenz ìs Hȁitertaal zȕglet. Ìm Fȁlmis sìnd no di zwee mìttlere Söön bblìben ùnd hȁnd, bìs de Rüegg als Pȁchter choo ìsch, mìt em Grosvatter, em Chuenze Schaagg, zȁme wiiters puuret.
[ 39 ]