Ìm Aprìle 1933 ìsch es so wiit gsii, das i mìt nüün anderen Eerschtklȁssler der eerscht Schuelwȁȁg ìs Hüebli hȁ müese mache. Es hȁt ghȁissen en nöie Leerer chömm, ùnd vo de Sùndigschuel hȁi hȁnd s Chuenze Maarti ùnd s Hùldi öis ABC-Schȕtze rȁcht Angscht iigjagt. «Das seig dȁnn no en ganz jùnge Leerer ùnd en scharffe derzue, doo gäbs dȁnn nüüt z mùggse!» Esoo sìmmer dȁnn de sȁb Määndigmoorge gȁg de Nüüne z Zȁȁte hööch vor em Schuelhuus gschtanden ùnd hȁnd zueglueget, wie’s Halberschtatte no Mööbel ìme Zȕgelauto verschtauet hȁnd.
Doo ìsch mer nonig em eerschte Taag ìd Schuel bbroocht woorde. D Mueter hȁt de Gìbùùrtsschii ìn Theek ine verschtaut ùnd gsȁit: «Verlüür en nööd, du tȍȍrfscht ȁifach nȕd uufmache, vor’t ì de Schuel bìscht!» Wo dȁnn di eltere Chìnd di eerscht Pause ghaa hȁnd, hȁts ghȁissen inechoo. O jee, ìsch das Schuelzimmer vole Bȁnk gsii! Nȕd weniger als 48 Schüeler hȁt der Emil Bȕttner de sȁb Moorgen ìm Hüebli aatrȁte. Woorli ekȁi liechti Sach mìt sȁchs Klasse! Jedes vo öis ìscht no em Name gfrȍȍget woorden ùnd hȁt müese de Gìbùùrtsschii abgëë. Tafelen ùnd Grìffel sìnd vertȁilt woorde. Wȁnn de Leerer ùf ȁis vo öis zȁiget hȁt, hetts luut ùnd tüütli sele sin Name sȁge. Aber ȁbe! D Angscht, won is di Groosse gmacht ghaa hȁnd, hȁt öppen ȁim de Hals zueghaa, ùnd dë Namen ìsch nù zaaghaft usechoo. De Leerer Bȕttner hȁts glaub glii gmërkt, hȁt sini Giige fȕregnoo, ùnd mìr hȁnd mìt de Zwȁitklȁssler gsùnge: «Eia popeia. was raschelt im Stroh? Zwei Gänslein gehn barfuss und haben kein Schuh!» Gȁge den Elfe hȁt is de Schuelmȁischter fȕr der eerscht Moorge lo lauffe. Em Nomittag ìsches am Ȁis wiiters ggange. Mìt em Schuelgìbȁtt hȁt mer aagfange, dȁnn sìnd d Setzchȁschte vertȁilt woorde. Mìr hȁnd di ȁifache Wörtli ›MI ME MA MO MU‹ oder ȁmel sìcher eso äändli müese legge. Das ìscht scho öppen e Schtùnd lang ggange. Dȁnn hȁmmer no ere chùùrze Pause müese Tafelen ùnd Grìffel zhande nëë ùnd ȁi Siten aben ìmmer zwȁi Hüüsli hööch graadi Schtriich ›schriibe‹. Zoobig hȁt dihȁime jedes no e Tafelesite müese mache, ùnd ich bsìnn mi, wien i do draa gchnoorzet hȁn. Als halbe Lìnggshȁnder hani ȁifach öppe Müe ghaa zùm au ìmmer di rȁcht Hand z bruuche.
[ 24 ]