No miiner Ziitrȁchnig mues es ìm Früelig 1932 gsii sii. Min Grosvatter ìm Ghȁischt ìscht doo nȕme guet z Fuess gsii, ìscht de Hoorschniider bì öis ùf d Schtöör choo ùnd hȁt dȁnn amig grad allne Manevölcher d Hoor gschtùckt. Es wäär mer vìlìcht nȕd emool me eso guet ìm Chopf bblìbe, wȁnn nȕd a dem Mìtwùchen e ganz bsùnders Erlȁbnis gsii wäär. De Hans ì der Haselschtuud ìsch zùm Götti ufe cho hȁlfe schaffen ùnd hȁt bìm Ghȁischtwȁidschüürli ùne, de Bach deruuf, en Fìschotter uufgscheucht. Dë hȁt si dȁnn bì der Schüür vornen ìme Chriishuuffen ìne verschteckt. Aber bald ìsch di ganz Famìlien ìm Bach ùne gschtanden ùnd hȁt dë sȁlte woordni Bachbìwoner welle go luege. De Hans hȁt dȁnn aafää gusle mìt eme Schtȁcke. Zmool ìsch dȁnn das Tierli, won schlanker ùnd länger als öisere Reuel gsii ìscht, em Bach noowe devoogrȁnnt, schpȍȍter dȁnn em Graabe noo, gȁge de Marchschtȁi ue, mììr notüürli ìm Traab hìnedrii.
Glii drȕberaben ìsch dȁnn de Hermann Ruppert, wo z Wald a de Paanhofschtrooss en Gwafföörlade ghaa hȁt, vom Oberholz hëër z lauffe choo. Sini Hoorschniidwërchzüüg ìme mùnzige bruune Gȕferli ìne, ìsch er vom Eduard Oberholzer ȁnedùre choo, won au dehȁime hȁt lo Hoor schniide.
Ich han ìmmer e hȁilloosi Angscht vor em Hoorschniide ghaa, woorschìndli wìll mer d Mueter emool mìt de Schëër ìs Oor ghaue hȁt. I hȁ drùmm d Uufregig wȁgem Fìschotter bìnutzt ùnd bìn au ùnder en Chriishuuffe verchroche. Tùmm ìscht nù gsii, as de Buume Hans en Aanig ghaa hȁt, won er mi mues sueche. Zeerscht hȁt mer zwoor e guets Wiili nù grüeft ùnd ùms Huus ùmen aafää sueche. Nù de Hans hȁt mi ùnefȕre gschlȁikt, ùnd i bì nȕd drùmùmechoo, aber de Vatter hȁt wacker müese hebe, bìs min Regruteschnìtt gmacht gsii ìscht. Föif Mìlimeeter, wien ìm Dienscht, hȁni schpȍȍter bìm Ruppert öppe no ghöört. Ja, mer hȁt ȁbe nȕd no e paar Wùche scho wìder wellen ùf de Schtuel hocke, ùnd s Gȁlt fȕrs Hoorschniide hȁt de mȁischte Lüüt mee oder mìnder gfëëlt.
De Hoorschniider Ruppert ìscht scho doo en eltere Maa gsii, ìscht aber vìll ìs Oberholz choo. Sini Frau ìscht d Schwöschter gsii vom Theobald Pfȁnniger, won früener d Schìfflischtìckerei ìm Oberholz bìtrìbe hȁt.
[ 42 ]