Zwee Tȁȁg vor de Wienacht hȁt mer em Oobig ì de groosse Bachgelte gheblet. Mit Hȁpfe vom Beck ùnd eme Gutsch Wasser ìsch ùf em Mȁȁl oben es Voortȁiggli gmacht woorde. Scho e paar Taag vorane hȁt mer ùf em Chouschbank Baum- ùnd Haselnùsse töödt. Am Moorge vom Hȁiligoobig ìsch dȁnn de Tȁigg gchnȁttet woorde. Dezue ìscht d Bachgelten ùf de Chouschbank gschtelt woorde. Wìll’s moorn Wienecht ìscht, hȁt mer fȕr die Bachete Wiissmȁȁl gnoo ùnd ìn Tȁigg ie, schtatt Wasser, d Helfti Milch ùnd es Mödeli Anke dezue. De Grosvatter hȁt si no ad Ziit erìnneret, wo mer ùf jede Chammerschtȁȁgetrìtt e Wääje gmacht hȁt. Wȁiss de Hìmmel, wër dȁnn nochanen alls ggȁsse hȁt. Es cha jo sii, das mer bì dëre Glȁȁgehȁit au an en aarme Noochber tȁnkt hȁt, vìlìcht au en Tȁil vo de Hërrlichkȁit verschȁnkt woorden ìscht. Sùscht hetted jo au ìme chalte Wìnter eso 10-11 Wääje möge schlȁcht gwëërde. Nù sìnd zù doozmooliger Ziit no vìll groossi Famìlenen ùme gsii, ùnd mȁischtens zwoo bìs drei Gȁnerazioonen ùnder ȁim Tach.
Bìn öis sìnd a de Wienacht au ìmmer Nùsswegge bbache woorde. Mer hȁt Hasel- ùnd Baumnùsschëërne gmaale, Zitrooneschaale fiin ggrìbe, dȁnn Nidel ùnd Zùcker derzue ggëë, das di ganz Masse schtriichbar woorden ìscht. Die Wegge sìnd wie en Bìrewegge grolet woorde, aber mȁischtens ìmene Rìng ùfs Blȁȁch glȁit.
Zȕmftig hȁt dȁnn de Vatter iigfüüret, ùnd bald ìscht s ganz Huus volle Wienacht gsii. Zeerscht sìnd öppe föif Wääjen ìn Ofe choo. D Mueter hȁt no alter Ȕberlìferig au ìmmer no e Zùckerwääje gmacht: Ȁier, Zùcker ùnd frìschen Anke, das ìsch dȁnn ì de Buebejoor de Traum von ere Wääje gsii. De Reschte vom Tȁigg hȁt dȁnn no Zöpf ùnd Ankeweggebroot ggëë, wo nach de Wääjen ìn Ofe choo sìnd. Zùm Zmìttag hȁts dȁnn ìmmer Kafi ùnd Frìschi Öpfel- ùnd Zùckerwääje ggëë. Wȁmmer dȁnn Zöpf ùnd Bröötli zùm Ofen uus gnoo hȁt, hȁt d Mueter no Ȁȁnis-Chrȁbeli ìn Ofe too, won em Oobig vorhër gmacht woorde sìnd ùnd ȕber Nacht ì de chalte Nȁbetschtùbe trȍchnet hȁnd.
[ 30 ]