Ìn 30er Joore, wo de Schaffner ùf der Pooalp obe Pȁchter gsii ìscht, hȁt dë Bìtrììb jedes Joor en Huuffe Schtrau bbruucht. Wie’s ìmmer scho öppe gsii ìscht, dë gwȁnet Hȁndler hȁt gwȕsst, wie ùnd wo mer die woolfelscht Waar verwȕtscht. Esoo sìnd ìmmer Paanwȁȁge wiis Panaaneschtrau ìd Poo hìndere gfüert woorde. Vermìttlet hȁt de Bopmer Ernscht senior, wo Depohalter vom landwìrtschaftlige Verȁin z Gibschwiil hìne gsii ìscht. Jetz hȁt mer emool bìm Uuslaaden e ganz gfȍȍrlis Tier gfùnde. Es heb si fascht niemert gwooget, das Viich z fange. E Vogelschpìnn‚ wo mìt de Panaanen ì Schtrau iiphackt ùs eme troopische Land choo ìscht, hȁt aaschiined dë lang Wȁȁg mìt em Schìff ùf Europa ùnd nochane mìt der Paan ìd Schwiiz, wie au s Riiffilaager hȁil ȕberschtanden ùnd seig a dem waarme Sùmmertaag rȁcht mùnter ìn Halmen ùmegchroche. Bȁi heb si ghaa, fascht wien en chliine Fìnger, hȁt de Noochber verzelt, ùnd wȁmmer si heb welle fange, hei si Töön vo sich ggëë, wie s Fuuche von ere Schlang. Si hejed si dȁnn chönen ìn en Papiirsack ine buggsieren ùnd obe zuebìnde. En Fachmaa heb dȁnn aber erchläärt, da mer vergȁȁben Angscht ghaa hei, wìll’s si doo derbii ùm en Aard, wo fȕr de Mȁntsch völlig harmloos ìscht, ghandlet hȁt. Das Tierli ìsch dȁnn ìn ere Schuelsammlig ìm Schprìt ìne gȁndet, wìll’s jo ì öiserem Kliima ekȁi Ȕberlȁbesmögichkȁit ggëë hett. Es ìscht jo es Wùnder, hȁts ȕberhaupt hȁil dë lang Wȁȁg zùn öis ȕberlȁbt ghaa.
[ 45 ]