Wȁnn ich zrùggluegen ùf mini Chìndejoor, fallt mer uuf, das mȁngs wo mer ërlȁbt hȁt als sȁlbverschtȁntli ȁifach hiignoo woorden ìscht, womer hȕt wȁiss was es Wȁȁse druus mache wùùrd. Vom Leerer en Oorfiig oder gar Tȍȍpe mìt em Eleschtȁcke, was glaubscht das sërigs hȕt fȕr e Schtaatsaffääre gääbti! Oder au nù s eebigi Ùsswȁndigleere bìm Pfarrer ìm Ùnterrìcht wùùrd chuum me asen ȁifach hiignoo. Es chùnnt aber derzue, das ì sȁbere Ziit Leerer ùnd Pfȁrrer ȁifach ùf ere hööchere Schtuuffe gschtande sìnd als öppen en Puur am Bëërg oben oder en Handwërcher ùnd en Büetzer ìm Choschthuus. Esoo hett iich mi nie gìtrout, dihȁime weder ȕber de Leerer no de Pfarrer z chlaage. Mer hetti jo no ›de Chȁib‹ ȕberchoo, wìll die zwee jo ȁinewȁȁg als ùnfëëlbaar aagglueget woorde sìnd.
Hȕt schiint mer aber scho grad s Konträäri ìd Mode choo z sii, ùnd ich wett ȁigetli nȕme Leerer sii, wìll d Erziehig ìm Elterehuus ame chliinen Ort dihȁimen ìscht ùnd au d Chìnd mee ùnd mee frȁcher gȁge di Ërwachsne woorde sìnd. Wȁnn’s aber scho vo Huus uus kȁi Autoritäät me kȁned, wie setteds sich dȁnn ìn ere mȁischt no groosse Klass chönen ìntegriere, wȁnn scho jedes mȁint, ëës seig de Mìttelpùnkt ùnd heig sich niemertem z ùnderzie.
Ich wetti jo gar nȕd, das di alti Ziit wìder zrùgg chiemti, au fȕr bìtagti Bȕrger sìnd di sȁbe Joor gaar kȁin Schlȁck gsii, ganz ooni AHV ùf s Woolwolle vo de jùnge Gȁnerazioon aagwìse, hȁnd di doozmooligen alte Lüüt sìcher nȕd ìmmer z lache ghaa. Mer hȁt aber nüüt anders kȁnnt ùnd hȁt asen au ìn mȁischte Fȁll bìs as Ȁnd vom Lȁbe sich ùf ììrged en Aart müese nȕtzlich mache.
Das es nȕme di alti Ziit ìscht, wììrt mìr ìmmer dȁnn bìwùsst, wȁnn ich als ȁifache Puur Pfarrer ùnd Leerer, aber au mȁnge wo wiit ȕber em Schtand vo mììr lȁbt, ganz ȁifach mìt ›Du‹ tȍȍrf aarede. Ase hȁni’s emool ërlȁbt, das de Jakob Schufelbërger ì de Minerva mìt sim Hùnd de Bach uuf choo ìscht, won ich mìt Haage bìschȁftiget gsii bin. Ër hȁt mìr doo verzelt, das ëër ì siner Vìlla en ȁinsame Maa gsii wäär, wȁnn er nȕd ȕber d Füürweer mìt de Bȕrger vo de Gmȁind ìn Kontakt choo wääri. Ër ìscht jo au nù grad di drìtt oder vierti Gȁnerazioon Fabrìkant gsii, vorane sìnd die Schufelbërger ì der Hanseereten ì der Ooh obe Puuren ùnd Handwȁber gsii. Die hȁnd sich, wie d Oberholzer ìm Saagerȁi ùnd d Honeggeren ì der Blȁichi, dank de nöie Verfassig vo 1832, wo fȕr d Landschaft nöiji Freihȁite bbroocht hȁt, zù Fërgger vo de Handwȁber, ùnd draa aaschlüssed als Ùndernȁmer chönen etablieren ùnd sìnd ase zù Aaseeën ùnd Woolschtand choo.
Ich bsìnn mi aber no, scho als Bueb vo mim Grosvatter ghöört z haa, der ȁinti Pfarrhërr seig ȁben eender Pfarrer fȕr d Hërre as fȕr d Puure. Ich wùùrdi glaube, das eso en Uussaag ì de hȕtige Ziit scho eender de Vergangehȁit aaghöörti ùnd chuum me e Bìrȁchtigung hetti.
Es ìscht aber no bìs ȕber di Französisch Revoluzioon uus chuum en Bȕrger ùs de Landschaft Pfarrhërr woorde, es seig dȁnn vome Gschlȁcht won scho eender em Landadel zuezrȁchne gsii ìscht, wie Meyer vo Knonau, Hirzel ùnd anderi wie Tobler ùnd Thummeisen, won bìn öis ìm 18. Joorhùndert Pfȁrrer gsii sìnd.